Nog steeds in Pinar del Rio….en ik heb net iets heel stoers gedaan, vind ik zelf. Ik ben toch naar buiten gegaan. Ik zat op de binnenplaats van mijn casa en ik hoorde weer alle muziek van buiten, net als gisteren, en ik kon er niet tegen om weer te blijven zitten. Ik moest en zou gaan kijken. En dus heb ik een lange broek en een beetje een te groot shirt aangetrokken, mijn haar in een knot gedaan en ben ik met een diepe ademhaling de deur uit gegaan. Nou dat viel al mee, er was niemand die eng was op straat ;). En toen zag ik een aantal mensen ook de kant van de muziek op lopen, dus ben er achteraan gelopen, zodat ik niet alleen liep. En zo kwam ik in een soort steeg met een bord “Casa de Cultura”, die steeg kwam uit op een plein en daar stond een setje lampen, een geluidsset en er zaten zo’n 20 mensen op, zo leek, zelf meegebrachte stoeltjes. Een vrouw was aan het zingen en er werd enthousiast meegeklapt. Ik kreeg een enorme smile, ik was de enige toerist, verder alleen maar mensen van hier. Niemand keek me raar aan, dat was nieuw, en zo ben ik achterin gaan staan en heb gewoon staan kijken. Ik kon niets anders dan lachen, wat een geweldige plek, een geweldige sfeer en wat een energie. De meeste mensen die er waren, waren allemaal ouder dan 50 denk ik, mannen met hoedjes op, vrouwen in lange losse jurken. Langzaamaan druppelden er ook allemaal jongens en meiden binnen van tussen de 12 en 21jaar denk ik. Vlak daarna kwam een jongen, wat later de zoon van de “eigenaresse/bazin” bleek te zijn, even vragen waar ik vandaan kwam en vroeg al snel “Youdance Salsa?”. Euh…nou…. Een beetje. (o..ow, nou moet je wel). En dus stond ik al snel te dansen. Ik gooide er zoveel mogelijk extra bewegingen in die Osmany me geleerd heeft die ik kon bedenken op dat moment. Oefenen, oefenen, oefenen! Het meest grappige vond ik…de jongen had een soort cowboy outfit aan, geruit bloesje met afgeknipte mouwen, hoedje op, afgeknipte spijkerbroek, én om het geheel af te maken: hij rook naar paard haha. Ik keek serieus toen ik wegliep of er misschien een paard voor de ingang stond. Ik ben er denk ik maar een uurtje geweest voordat het alweer afgelopen was maar het was echt geweldig! Het was een ervaring om nooit te vergeten. Ik heb gelijk bij terugkomst mijn computer gepakt om dit te typen (het was 1 min lopen, vandaar dat ik het zo goed kon horen in de casa) en zit nu na te genieten met een Corona op het binnenpleintje.

Als Osmany me nu vraagt “Did you practice?” kan ik volmondig “YES!” antwoorden! Ik durfde eindelijk met iemand anders salsa te dansen….Jihaaaa!