Na mijn dans met de paardenman was ik te opgefokt om te slapen. Ik heb die avond alles wat Osmany me geleerd heeft in mijn kamer staan oefenen tot 02.00 uur s’nachts met het videomateriaal van de danslessen erbij…..uiteindelijk was ik toch wel erg moe…

De dag daarophad ik nog een halve dag in Pinar del Rio. Deze begon met wederom een heerlijk ontbijt van Anna-Maria en koffie in een kan waarop stond “Do not hold over people!”…:)

Ik ben na het ontbijt de stad ingelopen welke een metamorfose had ondergaan, het was er ongelooflijk druk, overal liepen mensen. Mensen waren onderweg, geen idee waarnaartoe, velen stonden te wachten in de rij voor winkels, bij karren met gebak of fruit, bij banken en voor soort kluisjes bij winkels. Mannen stonden in grote groepen in het park waarbij ze hevige handgebaren maakten en met vele stemverheffingen verhitte discussies voerden. De politie sloeg passanten vriendelijk op de rug en ik heb ze zelfs voorbijgangers zien knuffelen en op de wang zien kussen (klein dorp waar iedereen elkaar kent?) Een geldwagen reed af en aan waarbij ze elke winkel en elk restaurant afgingen om geld te verzamelen waarbij er 2 mannen met een enorm geweer bij elke winkel de weg blokkeerden. De winkels waren veel gevulder dan de winkels die ik tot nu toe gezien had. De “stadsbus” reed langs, een grote open vrachtwagen volgeladen met mensen (terwijl toeristen in luxe bussen rondrijden met airco…). Ik ben in het park gaan zitten met een flesje water en heb alleen maar zitten kijken.

Om 13.00 uur bracht Maury me terug naar de bus. Ze had een super lieve kaart voor me geschreven en gaf me een boekenlegger met een afbeelding van de regio.Zo lief! Bij het busstation tijdens het wachten (waar ze dus bij bleef!) spraken we over Cuba en de voor- en nadelen en ze vertelde me bijvoorbeeld dat het zo lastig is als je kinderen zou willen, omdat het kopen van luiers, babydoekjes en babyvoeding lastig en duur is. Het blijft bizar dit soort verhalen. Wat zijn wij toch verwend!

Na een heerlijke rit van 3 uur, die eigenlijk veel te snel ging omdat ik zo aan het genieten was van muziek en de omgeving, kwam ik helemaal blij terug in Havana. Maikel kwam we weer ophalen, net zo gastvrij als altijd en met een afscheidsknuffel van Maikel en een welkomstkus van Maria kwam ik weer “thuis” in Havana! De zon ging bijna onder en zo snel als ik kon huppelde ik (volgens mij letterlijk) naar buiten, de straat over, en ben weer op de rand bij de zee, de Malecon, gaan genieten van de lucht en ondergaande zon en de sfeer waar ik zo gek op ben geworden. Ik ben gaan eten bij een tapasrestaurantje met na afloop 15 muggenbulten rijker….ach..een herinnering aan een mooie dag.

In de casa ben ik mijn reisverhalen in mijn boekje gaan schrijven terwijl Maria in de stoel tegenover me in slaap viel, de man en vrouw uit Curaçao na een gesprekje ook rustig hun bedje opzochten en Ricardo keihard zingend vanuit de douche de ruimte vulde met zijn aanwezigheid. Omdat ik nog helemaal niet moe was heb ik die avond een biertje gedronken bij Meruda, vlakbij de casa. Rond 24.00 uur lag ik in bed, zin in de volgende dansles.

Osmany kwam wederom uit zijn werk gesneld, respect voor die jongen! We hebben alles herhaald, en toen hij na de eerste dans zei “You practiced?” kon ik heel trots “Yes” antwoorden. Eindelijk begon ik alles te onthouden en eindelijk kon ik een stuk dansen zonder te hoeven stoppen. Dat voelde zo goed! We dansten Son, Salsa en Bachata. En ik kreeg deze les ook nog Rumba les. De dans valt hartstikke mee, totaal niet wat ik me erbij had voorgesteld. Ik vond het verhaal erachter vooral wat vreemd, maar de dans zelf is hartstikke leuk. En dus ken ik nu, na mijn officieel laatste dansles met Osmany, de basis van Salsa, Son, Chachacha, Bachata én Rumba. Ik heb nog 1 extra les gevraagd op de laatste vakantiedag in Havana en we gaan nog een avond samen dansen als ik terugkom.

Die middag ben ik gelijk richting zwembad gelopen, het was zo warm! Daar bestelde ik een bord spagetti die ik binnen 5 minuten helemaal op had en dook vervolgens een aantal keer in het water. Ik zag er blijkbaar eenzaam uit want eerst begon er een Italiaanse oudere man tegen me te kletsen (i’m here illigal…. I dont stay in this hotel!). Toen een Cubaanse jongen (“Cuban men are very nice”. … “…' euh okay, if you say so…i’m going back to reading if you don’t mind…”) en vervolgens begonnen 3 mannen uit Cuba, Mexico en Canada tegen me te kletsen (we are all here toc elebrate our 50th birthday for the 15th time). Het laatste gesprek werd een ontzettend leuk gesprek, over hun passie voor Jazz, mijn passie voor musicals en vooral over goede doelen steunen dmv Jazz en Musical. Een van de mannen liet me trots een soort medaille zien, een toegangspass van het afscheidsconcert van Frank Sinatra in Ceasar Palace Las Vegas, hij was enorm groot fan. Ze vertelden me over hun bijnamen die ze elkaar hadden gegeven en ze vonden dat ik er ook een verdiende. En zo werd ik officieel omgedoopt tot “El tulipan Bailador”, de dansende tulp. Ik heb het zelfs officieel op papier…;) ”Op 14-1-2014, officieel gedoopt tot….” (in het spaans dan)

De avond sloot ik af met een diner bij mijn favoriete restaurant aan de Malecon ‘Castropol’ waarna ik de volgende ochtend, dat was vanmorgen, om 6.00 uur opstond, opgehaald werd door Maikel, naar een mini vliegveld gebracht werd en om 9.40 uur in een minivliegtuig richting Santiago de Cuba vloog!

In Santiago ben ik gastvrij opgevangen door Thaismara, mijn contactpersoon hier, en in de casa door de eigenaresse van de casa Johannia. Haar zoontje Jonathan van 9 jaar vond het erg interessant, een blank meisje, en die draalde de hele tijd verlegen om me heen. Thaismara en ik kregen gelijk een bord eten met rijst en kip waarna Thaismara me mee de stad innam voor een rondleiding. Super lief! Ze liet me alle handige locaties zien en we kwamen gelijk allemaal ‘straatmuzikanten’ tegen, er werd in een ' klein huisje' muziek gespeeld waar we gingen kijken, we bezochten wat winkeltjes en we spraken af dat we die avond samen naar La Trovia zouden gaan, een van de plekken om salsa te dansen hier. De eigenaresse van de casa, Johannia, gaat ook mee! Zojuist heb ik in de casa gegeten en met Johannia op het dakterras (waar ik morgen dansles ga krijgen) genoten van een bakje koffie.

Nog een half uurtje, en dan gaan we met zijn 3en naar La Trovia! De nieuwe dansmoves uitproberen!